เมื่อรักแล้ว ไยไต่ถามลิขิตฟ้า

-------------------------------------------------

วาสนานั้นเฉกเช่นอสนีบาต ปรากฏเพียงชั่วแล่นแต่รุนแรง 

เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งอย่างให้ต่างไป ไม่อาจทวงถาม ทั้งไม่อาจลืมเลือน

          ต่อคำกล่าวนั้น เขาเพียงแต่ยกมุมปากเป็นรอยยิ้มหนึ่ง รอยยิ้มที่ทั้งเย่อหยิ่งทั้งถือดียิ่ง

          “มีวาสนาแล้วอย่างไร ไร้วาสนาแล้วอย่างไร หากข้ารักนางแล้ว ไยต้องรอคอยวาสนา ไยต้องไต่ถามว่าลิขิตฟ้าเป็นเช่นไรด้วย”

          ไม่ทวงถามวาสนา ไม่ไต่ถามลิขิตที่ฟ้าขีดเขียน เอ่ยถามเพียงนาง

          “แต่งให้กับข้า” เขาเอ่ย “เป็นเจ้าสาวของข้า เป็นของข้าผู้เดียว....รับปากหรือไม่”

 

          ในป่าเฟิงที่ใบสีแดงร่วงหล่น กลางเลือดเนื้อเลอะเลือน นางยังจำได้ดีว่าเขาปรากฏตัวอย่างเงียบเฉียบ รับร่างของนางไว้มิให้ล้มลงบนธารโลหิตนั้น

          แต่นางก็รู้ได้ทันที ว่าเขาก็ไม่ใช่มนุษย์เช่นกัน

          ยามนั้น สิ่งแรกที่นางคราวเป็นเด็กหญิงหวาดเกรงคือวิตกว่าเขาจะฉีกเนื้อนางออกเป็นชิ้นๆแล้วกินเสีย จึงได้แต่พร่ำวิงวอน หากเขายอมละเว้นนาง นางยินดีทำงานต่างวัวควายรับใช้เขา

          ทว่าเขากลับขอเพียงหนึ่งคำมั่นสัญญา

          “ข้ารับปาก ข้ารับปาก”

          “อย่างไร” เขาถาม แววตายิ่งมองมาลึกล้ำอย่างประหลาด ยิ่งคล้ายข่มกลั้น คล้ายอดทนอย่างแรงกล้า....จนนางเริ่มหวั่นใจว่าถ้านางไม่รีบตอบไป เขาอาจจะเปลี่ยนใจกินนางแทนแน่ๆ

          นางจึงรีบตอบ

          “ข้าจะเป็นเจ้าสาวของท่าน เป็นของท่านผู้เดียว อย่างนี้ใช้ได้หรือไม่”

          ทว่าหลังจากนั้น ความทรงจำเหล่านี้พร่าเลือนไป นางคิดว่านางคงฝันไปมาโดยตลอด

          ตราบอีกหลายปีให้หลัง เมื่อถูกผลักขึ้นเกี้ยว เพื่อช่วยชีวิตพี่น้องร่วมสาบาน แทบถูกส่งสังเวยปีศาจ เกี้ยวกลับถูกขัดขวางหยุดชะงัก

          ยามนั้น ผ้าคลุมหน้าสีแดงชาดถูกปลดออก นัยน์ตาที่จ้องมองมาลึกล้ำ พร้อมคำทวงถาม

          “เจ้าคิดจะผิดสัญญา แต่งให้กับผู้อื่นหรือ ?”

 

<><><><><> 

既然愛了, 不见得要缘  (จี้หลันอ้ายเลอะ ปู๋เจี้ยนเตอะเย่าเหยียน)

หากแปลตามรูปศัพท์จริงๆแล้ว  จะได้ความว่า

"ในเมื่อรักแล้ว ไม่จำเป็นต้องร้องหาวาสนาบุพเพ"

เพียงแต่ผู้เขียนคิดว่ามันขัดๆอยู่บ้าง จึงตั้งชื่อดังที่ปรากฏด้านบนสุดเป็นชื่อเรื่องแทน

แต่หากท่านผู้อ่านจะจดจำเรื่องนี้ในชื่อไหน ก็ได้ทั้งสิ้นค่ะ

คำสารภาพ : เรื่องนี้อาจจะอัพช้าสักหน่อย....คือช้ากว่าอีกเรื่อง (วิหคผืนฟ้าฯ) ซึ่งเป็นแนวกำลังภายในที่เขียนเป็นเรื่องหลักอยู่บ้างนะคะ(ข่าวว่าเรื่องนั้นก็อัพช้า....)  แต่ก็จะมาเป็นพักๆ หรือบางทีก็อาจมาก่อนก็ได้ค่ะ เพราะสองเรื่องนี้อารมณ์คนละอย่างโดยสิ้นเชิง

แต่หากทำให้ท่านผู้อ่านรู้สึกสนุกกับเรื่องราวนี้ได้ ผู้เขียนก็ยินดีอย่างยิ่งค่ะ

เพลง Theme ของเรื่อง

ชื่อเพลง “บุพเพ” (缘) พอดีค่ะ  ^^

(กราบขอบพระคุณทีมทำซับเพลงมา ณ ที่นี้ค่ะ)

ปล. ภาพประกอบของเรื่อง มาจากผลงาน 哑舍 ของนักวาดชาวจีนคุณ 晓泊21

ที่ผู้เขียนติดตามผลงาน ขอกราบขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ด้วยเช่นกันค่ะ